TREMULI Equi

TREMULI Equi

animosissimi. Nemesianus, Cyneget. v. 225.

Ardua frons, auresque agiles, capitique decoro

Altus honos, oculique vagô splendore micantes.

Fumant humentes calida de nare vapores,

Nec spes officium standi tenet, ungula terram

Crebra ferit, virtusque artus animosa fatigat.

Et paulo post, v. 235.

Nec non terribiles spirabile lumen anheli

Provolvunt flatus, et lumina vivida torquent,

Hinnitusque cient tremuli, frenisque repugnant.

Vide Casp. Barthium ad Statium, Theb. l. 6. v. 396. Sed et in homine tremor non semper timiditatis argumentum est. Garsiam enim Sancii fil. Navarrae Regem, quoties rumores belli audiebat vel praeliô decernere necesle habebat, totum primo tremuisse, postmodum vero animosissime perstitisle, Tremulosi hinc cognomen nactum, discim us ex Roder. Toletano Rer. Hisp. l. 5. c. 23. quod idem de Ludov. Tremollio, fortissimo exercituum sub Ludovico XII. Duce, Gallica Historia suggerit. In Anglia vero, Fanatici quidam corporis tremorem, etiam inter religionis suae arcana, habent, inde Tremulantes nonnullis, ut apud Macros Fratres videre est in Hierol. aliis Trepidantes, vulgo Quackers vocitati, de quibus supra aliquid diximus. Alias Tremuli, οἱ περὶ τὰ νεῦρα πεπονθότες, Plin. l. 27. c. 10. extr. de quibus vide Salmas. ad Solin. p. 397.